Begin 60, getrouwd, 2 kinderen en uitvaartbegeleidster.

Toen ik 9 jaar oud was overleed mijn oma. Ik heb haar niet meer gezien, ben niet bij het condoleren geweest en niet bij de begrafenis. Ik heb altijd het gevoel gehad dat dit niet klopte, maar toen hoorde het zo, blijkbaar. En bij latere ervaringen met het overlijden van familie bleef er na de uitvaart vaak een gevoel over van ‘sommige dingen kloppen niet en zouden toch anders moeten kunnen’.

Uiteindelijk heb ik de stoute schoenen aangetrokken en ben de opleiding van uitvaartbegeleider gaan doen en gaan werken bij De Stilte als uitvaartbegeleidster. De laatste jaren werk ik wat meer op de achtergrond.

Het fijne van De Stilte is dat het inderdaad anders kan. We hebben alle ruimte om dat te doen dat bij de overledene en zijn of haar dierbaren past. En door alles uit te leggen en overal open over te zijn, kunnen de naasten zelf beslissen wat ze willen of dat doen wat de overledene zou willen. 

Als ik na een dag werken naar huis rij ben ik zo blij dat De Stilte onze wijze van werken mogelijk maakt en dat we op deze manier de familie kunnen ondersteunen in zo’n moeilijke tijd.